maandag 20 juli 2015

Review: Cary Grace - Tygerland (Door 13 Music, 2015) (Progressive Rock)

Songwriter, componiste, producer, muzikante en analoge synthesizer maakster Cary Grace werd in South Carolina, Ameria, geboren en woonde jarenlang in Nashville.
Ze bracht haar debuut CD album "Book Of Rhymes" in 2004 via het Door 13 Music label uit en verhuisde samen met haar kat, 4 gitaren en enkele dozen spullen, in 2005 naar Engeland, waar ze met diverse muzikanten werkte en in 2007 het album "Where You Go", dat net als haar volgende albums via Door 13 Music werd  uitgebracht.
In 2008 verschenen "Mendip Rock" en "Projections", gevolgd door "Perpetual Motion" (2CD, 2009) en "Constant Things" (2011), plus "Monday Machines" met de band Monday Machines (een samenwerking met Allan Coberly, Andy Budge en David Payne) in 2010, het jaar waarin ze ook begon met het produceren van The Airtight Garage, een muziek programma en tevens podcast.
Verder verschenen de singles "Pandora" (2007), "Vanishing" (2009) en "Take This Love With You" (2010), plus "Archangel's Thunderbird" (een cover van Amon Duul II, in samenwerking met Mauve La Biche en de spacerock band F/i) (2011) en het nummer "Cirrus Minor" (een Pink Floyd cover), dat op de CD "Momentary One" staat en in 2015 door het Fruits De Mer label werd uitgebracht.
Momenteel houdt ze zich bezig met het maken van Wiard synthesizers in Wessex Analogue, werkt aan ten minste 2 nieuwe soloplaten, waarvan "Tygerland" op 13 juli 2015 verschijnt, terwijl ze ook haar maandelijkse radio shows nog maakt.

Haar nieuwe album "Tygerland" bevat 8 nummers, waarvan 5 van de nummers in augustus 2014 live opgenomen zijn tijdens een sessie met Steffe Sharpstrings (Here & Now, PLanet Gong) en John Garden (Scissor Sisters, Alison Moyet).
Als eerste hoor ik het titelnummer "Tygerland", een experimenteel stukje geïmproviseerde muziek, dat invloeden van psychedelische muziek en ambient heeft en gevolgd wordt door "Cyanide", waarin ik een schitterende vrij rustige progressieve rock song te horen krijg, die diverse prima tempowisselingen bevat.
Daarna hoor ik "Orange Sky", een rustige elektronische pop song, die met minimale middelen, dat wil zeggen een Minimoog synthesizer, gemaakt is, maar desondanks uitstekend klinkt. (luister naar dit nummer via de link onder de recensie)
Dan krijg ik "War Child" voorgeschoteld en hierin laat Cary me een lekkere swingende pop song van iets meer dan 9 minuten horen, die lichte progressieve rock en blues invloeden kent en gevolgd wordt door "Limelight", waarin ze me een mooie rustige pop song met lichte jazz invloeden laat horen.
In "Razorwire" krijg ik opnieuw zo'n prachtige melodische pop song te horen en in "Into The Indigo", die ze samen met Graham Clark (Gong) en Spencer Cullum Jr. (Dead String Brothers, Steelism) opnam tijdens de "Perpetual Motion", waarin geweldig vioolspel zit, laat ze me genieten van een heerlijke treurig klinkende pop song.
Het laatste nummer heet "Windsong" en hierin laat Cary me genieten van een 20 minuten durend stuk psychedelische progressieve rock, waarin ik een voordracht  te horen krijg, die onder begeleiding van een hypnotiserend ritme gespeeld wordt en dit fantastische nummer is zonder twijfel het beste van het album.

Het album "Tygerland" van Cary Grace staat vol heerlijke progressieve rock songs met psychedelische invloeden en is een lust voor het oor, waardoor ik elke liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook volledig kan aanraden.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten